Ομιλία του Προέδρου κ. Αντώνη Λαμπίδη στην Εκδήλωση για την Επέτειο της Τραγικής Μνήμης των Σεπτεμβριανών
Εισαγωγική ομιλία του Προέδρου του Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών κ. Αντώνη Λαμπίδη στην Εκδήλωση για την Επέτειο της Τραγικής Μνήμης των Σεπτεμβριανών του 1955
________
Σεπτέμβριος 1955
Μήνας τραγικής μνήμης για τον Ελληνισμό της Πόλης
Ημέρα καταισχύνης για τον παγκόσμιο πολιτισμό και την ιστορία της Τουρκίας
Ο ιστορικός Σύλλογος Κωνσταντινουπολιτών, πιστός στις παραδόσεις του, τιμά κάθε χρόνο την Επέτειο της Τραγικής Μνήμης των Σεπτεμβριανών. Μόλις συμπληρώθηκαν 57 χρόνια από την εφιαλτική νύχτα τρόμου που έζησε ο ελληνισμός της Βασιλεύουσας με την απίστευτη σε έκταση καταστροφική μανία και πρωτοφανή βαρβαρότητα του καθοδηγούμενου από τις κρατικές αρχές τουρκικού όχλου.
Ο διακεκριμένος Τούρκος δημοσιογράφος Ορχάν Κεμάλ Τσενγκίζ, σε άρθρο του στο φύλλο της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας ΖΑΜΑΝ με ημερομηνία 28 Ιουνίου 2012 αναφέρεται σε συνέντευξη του στρατηγού έ.α. Sabri Yirmibeşoğlu, ο οποίος δήλωσε ότι το πογκρόμ κατά των Ελλήνων οργανώθηκε άριστα και εξετελέσθη με απόλυτη επιτυχία από τη Διεύθυνση Ειδικών Επιχειρήσεων (Özel Harp Dairesi), δηλ. το 3ο Γραφείο του Γενικού Επιτελείου Στρατού της Τουρκίας.
Στις δίκες που διεξάγονται σήμερα κατά των ανωτάτων επιτελών του Τουρκικού Στρατού αποκαλύφθηκε ότι ένα ειδικό τμήμα της Διεύθυνσης αυτής δημιουργήθηκε από τον στρατηγό του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου Χουρσίτ Τολόν 1993 με την ονομασία Τμήμα Εθνικής Στρατηγικής και Επιχειρήσεων (Türkiye Ulusal Stratejiler ve Hareket Dairesi – TUSHAD), και το οποίο σε συνεργασία με την διαβόητη οργάνωση Ergenekon ευθύνεται γαι τις πρόσφατες δολοφονίες Χριστιανών (βλ. σφαγή Καθολικών ιεραποστόλων στη Μαλάτεια), κ.ά.
Το γεγονός αυτό αποδεικνύει και επιβεβαιώνει ότι διαχρονικά μέσα στους κόλπους της στρατιωτικής ηγεσίας δραστηριοποιούνται θύλακες κρούσεως με στόχο την οριστική εξόντωση των μη-μουσουλμανικών μειονοτήτων στην Τουρκία. Ακόμη και σήμερα, κανείς δεν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι τέτοιες επιχειρησιακές ομάδες έχουν οριστικά εξαρθρωθεί, διότι ακριβώς αποτελούν συσταικό μέρος της κυριαρχούσας πολιτικής της Τουρκίας έναντι των μειονοτήτων.
Τα Σεπτεμβριανά αποτελούν την κορύφωση της μαρτυρικής πορείας του Ελληνισμού της Πόλης, που χρονικά ξεκίνησε με την επανάσταση των ντονμέδων Νεοτούρκων το 1908.
Τότε ακριβώς ξεκίνησε μια συστηματικά μεθοδευμένη πολιτική εξόντωσης και αφανισμού των μη Μουσουλμανικών πληθυσμών και ιδιαίτερα των ελληνικών. Ακολούθησαν την περίοδο 1912 – 1918 οι μαζικές γενοκτονίες των Αρμενίων και Ποντίων, οι φοβερές διώξεις των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης, τα καταναγκαστικά έργα χιλιάδων προγόνων μας που άφησαν τα κόκκαλα τους στα βάθη της Ανατολίας. Το 1922 στιγματίζεται με την Μικρασιατική Καταστροφή. Αφότου εξοντώθηκε ο Μικρασιατικός Ελληνισμός, ήρθε η σειρά του Κωνσταντινουπολίτικου Ελληνισμού.
Το σύνθημα της εποχής εκείνης που φανάτιζε τα άξεστα πλήθη είχε ριφθεί:
«Καλύτερα Πόλη χωρίς δημιουργικότητα και πνευματικότητα, παρά Πόλη με Έλληνα».
Το σατανικό σχέδιο εξόντωσης σε πλήρη εφαρμογή.
Το 1928, τα Ταταύλα παραδίνονται στις φλόγες –πρόβα τζενεράλε των όσων έπονται.
Το 1932 εκδίδεται Νόμος που απαγορεύει την άσκηση πολλών επαγγελμάτων από Έλληνες υπηκόους. Έτσι, πολλοί αναγκάστηκαν σε φυγή.
Το 1941, οι διαβόητες «20 ηλικίες». Κλήθηκαν να καταταγούν στα Τάγματα Εργασίας, με το πρόσχημα να εκτελέσουν έργα οδοποιίας στην Ανατολή, οι γεννηθέντες μεταξύ των ετών 1894 και 1913. Οι φοβερές κακουχίες σε πολικές θερμοκρασίες των –30 βαθμών οδήγησαν στον μαρτυρικό θάνατο χιλιάδες προγόνων μας.
Ταυτόχρονα, ψηφίζεται ο Νόμος περί εφάπαξ φορολογίας της περιουσίας, το αποκαλούμενο «Βαρλίκ».
Όσοι δεν μπόρεσαν να πληρώσουν το δυσβάσταχτο χαράτσι, είδαν τις περιουσίες τους να κατάσχονται και οι ίδιοι να εκτοπίζονται πέραν κάθε έννοιας δικαίου.
Το 1955, τα Σεπτεμβριανά ολοκλήρωσαν το αίσχος και το έγκλημα του εθνικού ξεκαθαρίσματος. Ένας τυφώνας που σάρωσε στο πέρασμά του, μέσα σε λίγες ώρες, τους κόπους μιας ζωής. Η ομογένεια της Κωνσταντινούπολης δεν αντέχει πια άλλο. Γονατίζει κάτω από τα συνεχή κι ανελέητα χτυπήματα.
Οι απελάσεις του 1964 υπήρξαν το τελειωτικό χτύπημα του Πολίτικου Ελληνισμού.
Δυστυχώς, το ελληνικό κράτος τότε αλλά και σήμερα δεν είναι άμοιρο ευθυνών για τα όσα συνετελέσθησαν σε βάρος του Κωνσταντινουπολίτικου Ελληνισμού. Η υποτονική αντίδραση -για να μη χρησιμοποιήσω όρους όπως υποτέλεια και ενδοτισμός- μπορεί να χαρακτηρισθεί από τραγική έως εγκληματική. Αυτή η ολέθρια για την εθνική μας αξιοπρέπεια τακτική εξακολουθεί να υφίσταται και σήμερα.
Εμείς, δεν πρέπει να εφησυχάζουμε με κάποιες παραχωρήσεις του Τουρκικού Κράτους προς την Ομογένεια και το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Πρέπει να επισημάνουμε ότι όλες θα αποτελέσουν διαπραγματευτικά χαρτιά της Τουρκίας για πολύ σημαντικότερες παραχωρήσεις ελληνικών δικαιωμάτων.
Αγαπητοί φίλοι,
Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό ότι στον τόπο μας επιχειρείται από γνωστούς κύκλους η γενοκτονία της μνήμης. Γίνονται τα πάντα για να εξαλειφθεί από τη νεότερη γενιά η ιστορική μνήμη. Η νέα τάξη πραγμάτων θέλει να δημιουργήσει άτομα χωρίς φρόνημα, θάρρος και αυτοπεποίθηση. Άβουλα όργανα μιας αλλοτριωμένης κοινωνίας…
Για αυτό, εμείς αλλά και ολόκληρος ο Ελληνισμός πρέπει να επαγρυπνούμε και να δίνουμε καθημερινά τη μάχη μας. Για τη δικαίωση των προγόνων μας αλλά και ως παρακαταθήκη για τις μέλλουσες γενιές.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Αντώνης Λαμπίδης
